XVIII-wieczny Pałac w Gładyszach

W zakres prac wchodziła zarówno ekspertyza techniczna jak i sam projekt odbudowy, przebudowy i rozbudowy istniejących zabudowań Pałacu oraz Domu Oficjalistów w Gładyszach.
Pałac w Gładyszach jest obiektem zabytkowym wpisanym do rejestru zabytków.

Wieś Gładysze (nazwa w języku niemieckim: Schlodien) od 1643 była własnością Dohnów. W miejscowości znajdował się niewielki dwór mieszkalny. W 1688 Christoph zu Dohna, z uwagi na wzrost swojej pozycji społecznej i zawodowej oraz wskutek pożaru pałacu w Morągu postanowił wznieść nowy pałac w Gładyszach. Projekt obiektu wykonał francuski architekt Jean de Bodt. Budowla powstała w latach 1701-1704 w stylu baroku holenderskiego, pod nadzorem Johanna Caspara Hindersina na planie spłaszczonej litery H, kryta dachem mansardowym, dwukondygnacyjna. Na osi elewacji frontowej znajdował się trójosiowy pseudoryzalit. Fasadę zdobił rząd pilastrów jońskich, które podtrzymywały naczółek z kartuszem herbowym Dohnów. Wnętrze obiektu dekorował Carl Florus zu Dohna, który zaprojektował na jego potrzeby sztukaterie, kominki i stolarkę artystyczną oraz współprojektował otaczający pałac ogród.
Na przełomie XVIII i XIX w. w otaczającym pałac parku powstały drewniana chata w stylu ludowym (umieszczono w niej bawialnię dla dzieci), domek myśliwski i herbaciarnia w stylu chińskim. W 1858 do pałacu dobudowano oranżerię, latem adaptowaną na jadalnię.
Po śmierci ostatnich właścicieli Gładysz, braci Wilhelma-Christopha i Carla-Emanuela, którzy polegli w II wojnie światowej, ich matka i siostry opuściły pałac i udały się do Westfalii. Porzucony pałac został splądrowany i zdewastowany. Przechowywana w nim kolekcja 250 obrazów częściowo zachowała się w zbiorach Muzeum Warmii i Mazur. Pałac został zaadaptowany na magazyn PGR, a następnie całkowicie porzucony, po czym w 1984 wydzierżawiony prywatnemu właścicielowi. Niestety był to początek bezceremonialnej rozbiórki poszczególnych części zespołu. W lipcu 1986 roku pałac w Gładyszach spłonął. Ruiny zostały przejęte przez Polsko-Niemiecką Fundację Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Warmii.

Wskutek daleko posuniętych zniszczeń konstrukcyjnych budynku Pałacu, tj. brak konstrukcji dachów i stropu, zniszczeń ścian konstrukcyjnych, na które to wpływ miały czynniki atmosferyczne a także działalność człowieka, oraz związane z nimi odkształcenia pionowe ścian i utrata właściwości wiążących zapraw wszystkie ściany nadziemne kwalifikowały się do przemurowania, z wykorzystaniem cegieł z rozbiórki.
W miejscach występowania istniejących podpiwniczeń wszystkie prace wiązały się z zabiegami naprawczymi po wykonaniu kompleksowych podbić istniejących murów. Wiązało się to z koniecznością usunięcia jedynie wybranych, luźnych i uszkodzonych cegieł i zastąpieniu ich nowymi wmurowując je na zaprawach historycznych.

Budynek Domu Oficjalistów z uwagi na całkowitą degradację konstrukcji podlegał w całości rozbiórce i wykonaniu od podstaw, z wykorzystaniem materiałów z odzysku/rozbiórki.

Prace konstrukcyjne odbudowy i rozbudowy Pałacu zostały zakończone sukcesem w 2020 roku.